καταμαργώ

καταμαργῶ, -άω και ιων. τ. -έω (Α)

είμαι εκτός εαυτού, έχω χάσει κάθε έλεγχο επί τού εαυτού μου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + μαργῶ «λυσσάω, μαίνομαι»].